- اخبار, توسعه فردی
- پرشین تراپیست
- 3 دقیقه
روزه‌داری در جهان امروز به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک شکل نسبتاً ملایم آن شامل محدودیت کالری است که اثرات مفیدی بر سلامت بیماران مبتلا به بیماری‌های غیرواگیر و مزمن دارد، همچنین برای افرادی که قصد کاهش وزن اضافی دارند سودمند است. شدیدترین شکل روزه‌داری، قطع کامل مصرف غذا برای چند روز تا چند هفته است، به‌جز نوشیدن آب به هر میزان این شکل محدودکننده در فاز اولیه نیز می‌تواند اثرات مثبتی بر سلامت داشته باشد. نوع دینی آن، همان روزه داری در ایام ماه رمضان است که در جامعه ایران و در بین جوامع مسلمان رایج است و از اذان صبح تا اذان مغرب، نه چیزی مینوشند و نه چیزی میخورند.
داده‌های مهمی درباره جنبه‌های روانشناختی روزه‌داری ۷ روزه از طریق مطالعات مقدماتی در چند پژوهش به دست آمده است که این مطالعات نشان دادند که در میان شرکت‌کنندگان، افزایش انگیزه و بهبود خلق‌وخو مشاهده شده، اما در عین حال تحریک‌پذیری و تنش درونی نیز افزایش یافته است. نکته جالب اینجاست که با وجود تجربه علائمی مانند سردرد، حالت تهوع، بوی نامطبوع بدن، کاهش تمرکز و خیال پردازی شدید، شرکت‌کنندگان به صورت یکسان اعلام کردند که پس از یک هفته روزه‌داری، از نظر روانی احساس قدرت و مقاومت بیشتری داشته‌اند.
مکانیسم تأثیر روزه‌داری بر وضعیت روانی هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، در این مطالعه تلاش شده تا مشخص شود که یک دوره 7 روزه روزه‌آب‌درمانی (تنها مصرف آب) تا چه اندازه بر سطح استرس و اضطراب، و همچنین کارایی فرآیندهای شناختی تأثیر می‌گذارد. این ارزیابی با در نظر گرفتن شرایط فیزیولوژیکی افراد انجام شده است. نتایج این مطالعه روابط جالبی را بین سطح کورتیزول پایه و تجربیات ذهنی افراد نشان داد. افرادی که در ابتدای مطالعه سطح کورتیزول بالاتری در حالت استراحت داشتند، به طور کلی استرس و اضطراب کمتری را چه قبل و چه بعد از دوره روزه گزارش کردند. جالب اینکه هرچه میزان کورتیزول اولیه بیشتر بود، نه تنها استرس ادراک شده قبل از روزه کمتر بود، بلکه ویژگی های اضطرابی پایدار افراد و همچنین حالت های اضطرابی موقت پس از پایان دوره روزه نیز شدت کمتری داشت. از سوی دیگر، کسانی که قبل از شروع روزه سطح استرس بالاتری را اعلام کرده بودند، پس از اتمام دوره روزه، هم در حالت عادی و هم بعد از فعالیت ورزشی، استرس کمتری را تجربه کردند. این یافته ها نشان می دهد که ممکن است بین سطح پایه کورتیزول و نحوه پاسخ فرد به شرایط استرس زا مانند روزه داری طولانی مدت ارتباط پیچیده ای وجود داشته باشد. به نظر می رسد افرادی که از قبل سطح کورتیزول بالاتری دارند، در مواجهه با چنین چالش های متابولیکی، واکنش های استرسی و اضطرابی خفیف تری نشان می دهند.
این مطالعه به وضوح نشان داد که روزه‌داری تأثیر مثبتی بر پارامترهای فیزیولوژیک شرکت‌کنندگان داشته است. در حالی که پیش از شروع دوره روزه، همه شاخص‌ها از جمله فشار خون و ضربان قلب در محدوده طبیعی قرار داشتند، پس از گذراندن دوره روزه‌داری، بهبود قابل توجهی در این شاخص‌ها مشاهده شد. نکته جالب توجه این است که این تغییرات مثبت در شرایطی رخ داده که شرکت‌کنندگان از سلامت اولیه برخوردار بودند و همه پارامترهایشان در محدوده نرمال قرار داشت. این یافته می‌تواند نشان‌دهنده ظرفیت‌های پنهان بدن برای ارتقای سلامت حتی در شرایط طبیعی باشد.
به عبارت دیگر، روزه‌داری نه تنها برای افرادی که مشکلات فشار خون یا ضربان قلب دارند مفید است، بلکه حتی برای افراد سالم نیز می‌تواند به عنوان یک روش پیشگیرانه و ارتقادهنده سلامت عمل کند. این نتایج بر اهمیت روزه‌داری به عنوان یک روش کم‌هزینه و در دسترس برای بهبود شاخص‌های سلامت عمومی تأکید می‌کند.
#روزه #روزه داری #fasting #روانشناسی #psychology
